Rozdział 10 "Dzięki tobie czuję się jakbym śnił najpiękniejszy sen w moim życiu"

Idę powoli po alejkach parku w Magnolii. Jeszcze dobre 10 lat temu jakby ktoś mi powiedział, że będę mieszkać w tym mieście i będę członkiem Fairy Tail wyśmiałabym go. Poważnie. Teraz ciesze się z tego, że spotkałam Erzę i Gray'a. Czuję się tu jak w domu. Może opiszę kilka Wróżek. To tak:

Cana- super dziewczyna, z którą i na trzeźwo i po pijaku pogadać. Alkoholiczka. Czasami zastanawiam się czy nie podać jej do AA.

Mirajane- dziewczyna, którą traktuję jak starszą siostrę. Banan nie znika z jej twarzy i to daje mi siłę na tą gildię. Mag klasy S. Cholernie silna.

Natsu- narwany, różowo-włosy debil.  Mimo to miły i może oddać życie za przyjaciół. Czasami zachowuje się jakby był na haju.

Erza- z tą lepiej nie zadzierać. Jak już podchodzisz lepiej ubierz zbroję z tytanu i weź ciastko truskawkowe jako podarek. Każdy w gildii oprócz mnie, Mistrza, Miry i Laxusa trzęsie przy niej portkami ze strachu. Mag klasy S.

Laxus- chłopak, który pokazuje, że nie tylko blondynki są głupie. Debil do kwadratu. Podejrzewam go o głębsze uczucia do Freeda. Mag klasy S.

Lucy- nie znam jej, aż tak świetnie, ale myślę, że jest w porządku. Mądra. Mól książkowy. Hojnie obdarzona przez Matkę Naturę.

Gray- narwany, ekshibicjonista. Mimo tego dobry z niego przyjaciel.

Macarov- zboczony, pijak. Zastępuje wszystkim Dziadka.

Romeo- słodziak, wierny. Jest dla mnie młodszym braciszkiem. Kocham go tak samo jak mojego prawdziwego brata.

To z nimi jak na razie najbardziej się zżyłam. Są moją rodziną, bez której nie potrafię żyć. Powoli kieruję się w stronę gildii. Drzwi otwieram kopniakiem, jak to każdy ma w zwyczaju. Uderza we mnie zapach alkoholu i jedzenia. Siadam na drewnianym stołku przy barze.
-Ohayo Kuro-chan- uśmiecha się do mnie starsza Strauss.
-Siemka Miruś. Dasz lody czekoladowe?
-Jasne- i już po chwili stoi przede mną pucharek z moim przysmakiem.
Nagle czuję mocne uderzenie w tył głowy, od którego widzę czarne plamki.
-Kto to zrobił?!- krzyczę. Wszyscy jak jeden mąż wskazują na Elfmana. -Ty...- zaczynam i rzucam się na niego z butelką w ręce. Niestety w locie ktoś łapie mnie w pasie.
-Ty się lepiej nie zaczynaj bić, bo nie dość, że ktoś umrze to jeszcze gildię rozwalisz.
-Raven! Tylko w nieodpowiednim momencie potrafisz się zjawić czy jak?- pytam wkurzona.
-Nieodpowiedni moment ?- podnosi brew do góry- Ja po prostu  nie chciałem żebyście wszystko rozwalili zanim Romeo się zjawi. Pamiętasz, że ma urodziny, prawda?
-Jasne, że pamiętam!- mówię z bananem na twarzy.
-A masz prezent?- w tym momencie na twarzach wszystkich obecnych pojawia się przerażenie. Czyżby zapomnieli o prezencie?
-Mam- uśmiech nie schodzi mi z gęby- Dobrze go schowałaś, prawda Miruś?
-Tak, ale było trudno. Wszędzie tego szukał- podaje mi niewielką paczkę- Sama jestem ciekawa co tam jest.
-Nie długo się dowiesz- odpowiadam i biorę od niej pakunek- Mówiłam mu, że dostanie ode mnie prezent, który mu się przyda. Mam nadzieję, że mu się spodoba.
Dopiero teraz patrzę na całą gildię. Jest ozdobiona balonami, serpentariami i dużym napisem: "WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO ROMEO!!!"  Jest pięknie.
-Uwaga! Idzie!- krzyczy Wakaba.
Wszyscy ustawiają się na swoich miejscach.
-Ale Jet... O co chodzi?- chłopak ma zasłonięte oczy.
-O to, że...- rudzielec odsłania chłopcu oczy- WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!!!- krzyczymy wszyscy.
W oczach chłopca pojawiają się łzy. Podchodzę do niego i go przytulam.
-Nie płacz młody.
-To są łzy szczęścia- mówi z uśmiechem.
-A czy tutaj mogą być jakieś inne?- pytam z zadziornym uśmieszkiem- To dla ciebie- podaję mu paczkę. On otwiera ją i wyjmuje z niej gruby, skórzany zeszyt.
-Co to?
-To jest dziennik. Ale nie taki zwykły- szepczę mu na ucho- Te marzenia, które w nim zapiszesz spełnią się. Uwierz mi. To działa.
-Arigato Kuro-nee!!- Romeo rzuca mi się na szyję.
-Nie ma za co, młody!
-To, co? Zaczynamy imprezkę!- krzyczy wesoło Staruszek.

~2 godziny później~

Każdy oprócz mnie i Romea pije alkohol. Czy ja dobrze widzę? Nie, no trzymajcie mnie! Gray i Cana robią sobie taki sam konkurs co ja i ta pijaczka ostatnio! Ciekawe za ile ten ekshibicjonista odpadnie?!

~30 minut później~

Tyle dokładnie zajęło Gray'owi upicie się. Ja nie mogę! Jak on się zatacza! No, nic wypadłoby mu pomóc.
-Choć, Gray. Idziemy. Już dość wypiłeś- przewieszam sobie jego rękę przez ramię i wyciągam go z gildii.
-Wiesz Kuro *czek*! Fajnie *czek* było!
-Tak, tak.
-A ty sk*czek*ąd wiesz gdzie *czek* miesz*czek* kam?
-Mówiłeś mi to. Wczoraj.
-Na *czek* serio?
-Tak pół mózgu. Na serio.
Idziemy powoli ulicą. Dochodzimy pod jego kamienicę. Otwieram drzwi i ciągnę go za sobą po schodach.
-Gray, daj klucze- mówię.
-Jakie *czek* klucze?
Patrzę na niego jak na jakiegoś debila.
-Aaaa te *czek* klucze! W gil*czek*dii  zos*czek*tały!
Uderzam się otwartą ręką w czoło. No, nic. Otwieram te cholerne drzwi kopniakiem tak, że wypadają z zawiasów. Później mu je wstawię.
-A teraz choć. Położę cię do łóżka.
Wchodzimy do środka. Zapalam światło i widzę... Porządek! Po ni się tego nie spodziewałam. Kładę go na kanapie i zmierzam do kuchni zrobić sobie kawy. Szukam wszędzie tej zasranej szklanki, gdy czuję jak ktoś mnie obraca w swoją stronę.
-Co ty robisz Gray?- pytam zdezorientowana.
-Kocham Cię- mówi.
-Co?!- co on gada?!
-Dzięki tobie czuję się jakbym śnił najpiękniejszy sen w moim życiu- przybliża swoją twarz do mojej.
-Jesteś pijany. Nie wiesz co mówisz- odpowiadam.
-Zawsze chciałem to zrobić.
Czuję jak jego usta dotykają moich. On mnie całuje! A ja stoję jak wryta. Po chwili chyb wbrew sobie oddaję się jego pocałunkom.



No i w końcu długo wyczekiwany rozdział!
Kuro: *zarumieniona* Ja się chyba nie będę wypowiadać na ten temat.
Jak sobie chcesz. To do zobaczenia! Buziaczki^^