Rozdział 4 "Zamiast źrenic mam znaki Fairy Tail"

No i nowy rozdzialik gotowy!
Kuro: Nie ciesz się tak. Przyprawiasz mnie o mdłości.
No wiesz. Obrażam się na ciebie.
Kuro: Gloria! Wreszcie cisza i spokój!
Ranisz mnie pchło czekoladowa!
Kuro: Pchło czekoladowa? (mina WTF)
No... Ty się nie znasz! Zapraszam również do zakładki "Bohaterowie". Takie na szybko opisy może później poprawię. Ale na razie musi wystarczyć. Nie przeciągając... Panie i Panowie! Rozdział 4!!!!


-Kuro!- "banan" z twarzy Miry nie schodzi nawet na sekundę- Gdzie chcesz mieć znak gildii?
Od razu odsłaniam szyję.
-I gotowe!
Patrzy mi w oczy. Wiem co widzi. Zamiast źrenic mam znaki Fairy Tail.
-Co do...
-Ciii... To będzie nasz sekret - kąciki moich ust unoszą się lekko ku górze. Ona odpowiada mi oszałamiającym uśmiechem.
-Chcesz coś do jedzenia?
-Może.... Już wiem! Lody!!
Po chwili zajadam się czekoladowym przysmakiem.
-Może opowiesz nam coś o sobie?
-Nie- nie lubię opowiadać o sobie. Nie ma nic ciekawego. A szczególnie, że sama nic o sobie nie wiem.
-Ale dlaczego? Jesteśmy twoimi nakama- zbyt naciska.
-Bo nie- syczę i odchodzę z pucharkiem do stolika.
-Nie musiałaś być taka oschła. Ona chciała być twoim wsparciem- dopiero teraz się odezwał! Co za wredota.
-Wsparciem, sramciem. Nie potrzebuję czegoś lub kogoś takiego- odpowiadam.
- Jeszcze to odszczekasz. Zobaczysz.
-Wypraszam sobie. Psem nie jestem.
Nagle Natsu podchodzi do mnie i wrzeszczy:
-Walcz ze mną!!!
-Nie- odpowiadam spokojnie.
-Dlaczego?!
-Bo nie mam ochoty.
-WALCZ!!!-i wali pięścią w stół przy okazji strącając moje lody!
-Nie żyjesz podróbo jaszczurki!
-Nie jestem żadną jasz...- nie dokańcza. Przeszkadzają mu w tym włócznie. Już mają przebić jego ciało, gdy czuję jak dostaję w twarz. (dop. od aut. I cała taka rozróba o lody?! Boję się!) Mój wzrok zwraca się na winowajcę. To Raven. W swojej ludzkiej postaci.
-Opanuj się bo inaczej kogoś zabijesz.
Patrzę na Natsu nadal unieruchomionego przez broń. W niecałą sekundę chłopak jest wolny.
-Ja... Ja.... Gomen- jąkam się i uciekam z gildii.

~~Punkt widzenia Ravena~~

Zawsze była nerwowa. Ale to nie tylko jej wina. Natsu mógłby czasami przyjąć odmowę. Rozglądam się po gildii. Wszystkie dziewczyna patrzą na mnie z otwartymi ustami. No tak! Przecież nie wiedziały, że jestem facetem! Posyłam im delikatny uśmiech. Ciche westchnięcia wyrwały im się z ust.
-Gdzie ona poszła?- pyta mnie Gray już bez koszulki. I ona mi powie, że nie jest seksowny!
-Zapewne zapalić bo trawkę zostawiła w chacie-odpowiadam beznamiętnie.
-Może powinniśmy jej poszukać?- on chyba naprawdę się o nią martwi.
-Dajmy jej trochę czasu.
-Jesteście razem?-pyta Strauss.
-Nie. Jesteśmy jak rodzina. Ona jest moją słodką One-chan- mówię z delikatnym uśmiechem.
Fullbuster nie mogąc wytrzymać wychodzi z gildii. Pewnie poszedł jej szukać. Czuję chemię..... Nie. Nie taką jak Domestos. No nic. Rano poszukam tej chodzącej cholery.


~~Punkt widzenia Kuro~~

Cholera! Że też musiałam cierpliwość odziedziczyć po ojcu! Siedzę na dachu jakiegoś domu. Wypaliłam połowę paczki papierosów. Jest pełnia. Wiem, że mama na mnie patrzy. Czuję jej smutek.
-Tak. Patrz jak twoja "córeczka" się truje- mówię szeptem.
Zaczyna padać deszcz.
-Teraz ci się na płacz zebrało?! Wiem, że i tak mnie nie kochałaś!
Pada coraz mocniej. Kładę się powoli i zasypiam. Ostatnie co widzę jej twarz odbitą na tarczy księżyca.  Ma taki sam wyraz smutku, jak wtedy, gdy upadałam.


   Rozdział dedykuję: Yoruichi Yo, Animka-chan i Kala-chan! Wasze komentarze dały mi wenę na ten rozdział. Domo arigato ^^